maandag 14 november 2011

Hoe kies je de bedrijfsnaam en de merknaam voor je onderneming in China?


Dat is lastiger dan het lijkt. Je kunt daarbij twee kanten op:

1) Chinese karakters kiezen die fonetisch de bestaande naam weergeven en in het Chinees (bijna) niets betekenen. Hiermee wordt het merk of het bedrijf neergezet als buitenlands met als doel een luxe uitstraling creëren. Hilton (Xi er dun) is hier een voorbeeld van, en ook Cadillac (Ka di la ke).


2) Karakters kiezen die een merk (kunnen) worden in China. Een heel sterke is Coca-Cola (Ke kou ke le); de karakters staan letterlijk voor: kunnen, mond (samen: lekker) kunnen, vrolijk/gelukkig. Buitenlandse merken gebruiken karakters die een positieve bijbetekenis hebben. Dit zijn karakters als 'le' en 'xi' (blij, gelukkig), 'li' (sterk, kracht), 'ma' (paard) en 'fu' (geluk, voorspoed). Heineken in het Chinees is Xi li met de betekenis:  'gelukkige/blije kracht'.


Het kiezen van een naam vereist kennis van de karakters en ook van de bijbetekenis die karakters kunnen hebben. Microsoft bijvoorbeeld, had met de zoekmachine Bing in China een heel ongelukkige naam. Karakters die als 'bing' uitgesproken worden betekenen 'ziekte, defect, virus' en dat is voor een computerproduct op zijn minst lastig. De Chinese naam is nu Bi ying dat ongeveer staat voor 'reageren zonder mislukking'.


Meer hierover in het artikel uit de New York Times:
http://www.nytimes.com/2011/11/12/world/asia/picking-brand-names-in-china-is-a-business-itself.html?pagewanted=2&tntemail0=y&_r=1&emc=tnt


Een diapresentatie met de in het Chinees vertaalde namen van grote Nederlandse bedrijven en hun topmannen:
http://www.z24.nl/economie/artikel_198489.z24?service=slideshow&imgID=9


Als u China zakelijk bezoekt, is een in het Chinees (Mandarijn) vertaald visitekaartje bijna een vereiste. Hoe een goede vertaling van uw naam te realiseren, wordt in dit artikel uitgelegd:
http://www.z24.nl/ondernemen/artikel_198299.z24/Topmannen_AEX_hebben_slimme_Chinese_namen.html

donderdag 1 september 2011

Netwerken tijdens de Chinese maaltijd

In China is het onmogelijk om mensen bij elkaar te krijgen zonder dat er van een maaltijd genoten wordt. Eten doe je zowiezo altijd met anderen en met het delen van eten deel je ook vertrouwen. Een geweldige manier van netwerken dus!
Ik organiseer regelmatig Chinese lunches en diners op locatie. Mijn vaste kok bereidt de Chinese gerechten en tijdens de maaltijd vertel ik over de traditionele Chinese manier van voedselbereiding en etenswijzen gebaseerd op het boek "Why the Chinese don't count calories" van L. Clissold. De gerechten worden klaargemaakt volgens de in het boek beschreven 15 wijsheden. Om de Chinese sfeer te versterken, wordt de ruimte aangekleed met Chinese decoraties.
Laat me weten via jbruynzeel@chinpro.net als je er meer over wilt horen. Meer over het boek van L. Clissold in een eerder blog: zie het label 'Eten', rechts onder mijn profiel.

maandag 15 augustus 2011

Abortus van meisjes: een wijdverspreid gebruik in Azie.

In het artikel in de NRC Weekend/13 augustus 2011 wordt het boek van Mara Hvistendahl besproken: 'Unnatural Selection: Choosing Boys over Girls and the consequences of a World full of Men'.

Met het feit dat het aborteren van meisjes in China veelvuldig wordt toegepast zijn we bekend, echter de reden die de schrijfster vermeldt, was nieuw voor mij. Zij stelt dat traditie een andere rol speelt dan gedacht; het is niet speciaal een plattelandsgewoonte, maar juist in de opkomende, snel moderniserende gebieden zijn het vooral de opgeleide vrouwen die ertoe overgaan. "Het lijkt alsof de sociale controle uit het dorp wordt ingeruild voor een nieuwe statusgevoeligheid in de stad. Er is een flinke drang om te doen zoals de buren het doen, te hebben wat de buren hebben". "Vrouwen in de nieuwe middenklasse beslissen zelf. Abortus is geen te bevechten vrijheid, maar een consumentenkeuze".

In Aziatische landen is abortus van buitenaf ingevoerd door o.a. westerse bevolkingsorganisaties. Dit heeft geresulteerd in het accepteren van abortus als anticonceptie, zoiets als de pil. Het is verbijsterend om te lezen dat het conservatieve Amerika nog maar enige decennia gelden abortus propageerde - zolang die maar in het buitenland plaats vond tenminste. "Er werd in blauwdrukken gedacht. De menselijke maat telde niet. Niet bij de Chinezen, niet bij westerse bevolkingsactivisten."

De Chinese vrouwen die ik ken, willen juist een meisje. Is dat het nieuwe statussymbool van de hoger opgeleide vrouwen?

In de Wall Street Journal wordt het boek ook besproken:
http://online.wsj.com/article/SB10001424052702303657404576361691165631366.html

zondag 22 mei 2011

Niet de staatsbedrijven, maar de prive-bedrijven zorgen voor het grootste deel van de winst in de Chinese industrie.

Hoeveel prive-bedrijven er zijn in China weet niemand precies, maar de bedrijven waar de staat geen meerderheidsbelang heeft, zorgen voor tweederde van de industriele productie volgens de laatste cijfers van het Chinese Nationale Bureau voor de Statistiek. En deze bedrijven staan voor 75 -80%  van de winst, en voor 90% van de niet-financiele diensten (statistiek van Keywise Capital Management). 

Deze bedrijven hebben kapitaal nodig en waar ze dat vandaan halen is omgeven door mysterie. Erg weinig kapitaal komt van de grote staatsbanken: slechts 4% van het totaal aan leningen door de vier grootste banken is aan het midden- en kleinbedrijf verstrekt. Inmiddels zijn enkele prive instellingen ontstaan die kleine leningen verschaffen. Maar dat zijn uitzonderingen. Het enorme gat dat blijft, wordt opgevuld door een onofficieel systeem dat, afhankelijk van de opstelling van de overheid op dat moment, soms illegaal is. Het voorbeeld dat in de China Daily wordt aangehaald gaat over de situatie in de stad Wenzhou in de provincie Zhejiang, en is de uitkomst van een onderzoek door de Chinese centrale bank: 89% van de bevolking in Wenzhou en 57% van de bedrijven hebben geld geleend buiten het banksysteem met een rente van 10% voor 30 dagen of 214% in een jaar.

Er zitten zeker limieten aan de privebedrijven die buiten de wet opereren: locale ambtenaren die hen aanpakken en een hardere lijn vanuit Beijing. Echter hoge ambtenaren zien zeker de betekenis van deze bedrijven voor de Chinese economie en proberen de bedrijfseigenaren over te halen het bedrijf legaal te maken door b.v. de verkoop van aandelen in een openbare bieding. Dit betekent dat het bedrijf belasting moet gaan betalen, wat het voor die tijd vrijwel zeker niet deed. Gelegaliseerde privebedrijven blijven winstgevender dan staatsbedrijven, maar lang niet zo goed als de niet-gelegaliseerde privebedrijven.

Een visie op de ontwikkeling van de economie  in China is dat de staat meer gaat controleren en regels oplegt en dat daardoor de prive-initiatieven minder gaan worden, en dan zou het opmerkelijke succes van het min of meer ongecontroleerde 'kapitalisme' misschien wel eens kunnen afnemen.

Delen van het artikel 'Entrepreneurship in China' in The Economist van 12 maart 2011.
http://www.economist.com/node/18330120

zaterdag 23 april 2011

De Chinese toerist doet Europa in 10 dagen.

In 'The New Yorker' van april staat een erg leuk artikel over een Chinees reisgezelschap tijdens een 10-daagse trip door Europa. Het Chinese toerisme naar het buitenland is pas vanaf 1978 langzaam op gang gekomen en sinds de eerste jaren van de 21 eeuw staat Europa op het lijstje van toegelaten bestemmingen.

De Chinese reisleider voorziet de deelnemers van advies over hoe om te gaan met Europeanen, waarschuwt voor gevaarlijke situaties en geeft zijn mening over Europese politiek. De Europese wereld is voor de Chinees net zo vreemd als de Chinese wereld voor de Europeaan.

Het complete artikel is te lezen via de link:
http://www.newyorker.com/reporting/2011/04/18/110418fa_fact_osnos?currentPage=1

vrijdag 22 april 2011

Waarom de Chinezen geen calorieën tellen! Slank blijven met het Chinese dieet.

Toen ik in Beijing woonde in 2005, heb ik een lezing bijgewoond van Lorraine Clissold. Zij runde een Chinese kookschool voor buitenlanders in Beijing en heeft in 2008 het boek geschreven 'Why the Chinese Don't Count Calories'. Ik las het boek in 2010 en ben sindsdien een fervent aanhanger van haar ideeën over eten en koken.

Een van de dingen die zij beschrijft en die blijft hangen is dat de maaltijden voor de Chinees, en dat zijn 3 warme maaltijden per dag, de belangrijkste zaak van de dag zijn. Iedereen geniet van eten en eet zich voldaan. Niemand is bezig met het tellen van calorieën en toch zijn de mensen slank. Het valt haar op dat mensen om haar heen die altijd bezig zijn minder te eten, ontbijt overslaan, lunchen met salade of vruchtensap, juist degenen zijn met een gewichtsprobleem. Diegenen die goed eten en ervan genieten hebben geen gewichtsprobleem.

Er is een fundamenteel verschil in de wijze waarop mensen in China en het Westen tegen eten aankijken. De Chinezen richten zich op het bereiden van lekker eten dat het lichaam van de benodigde voedingsstoffen voorziet. In het Westen wordt voedsel gezien als de vijand en richt men zich op dat wat niet gegeten mag worden, waardoor het lichaam voedingsstoffen te kort kan komen. De Chinezen eten meer calorieën dan de Westerling, maar geen lege calorieën vol van vet en suiker en zonder voedingsstoffen.

Het gaat over het traditionele Chinese dieet van rijst en groenten met kleine hoeveelheden vis of vlees. De stadsChinees van nu eet net als wij vaker onderweg, meer vlees, meer fast food; meer van alles in feite. Door het afwijken van hun traditionele eeuwenoude voedselcultuur in de laatste decennia, worden ook de Chinezen dikker. 

Het Chinese dieet gaat niet over lijnen, en het gaat ook niet over uitsluitend Chinees eten. Het gaat over manieren van bereiden en eten van voedsel die eenvoudig zijn, in elke keuken gemaakt kunnen worden met gebruik van lokale ingrediënten, en die een gezond en slanker lijf opleveren. Lorraine Clissold beschrijft in haar boek 15 kook- en eetwijsheden die leiden tot het eindresultaat.

Ik geef lezingen over de 15 kook- en eetwijsheden van Lorraine waarbij de deelnemers tegelijkertijd genieten van een lunch of diner klaargemaakt volgens de 15 wijsheden.

dinsdag 29 maart 2011

Psychoanalyse: een trend in China.

Een NRC artikel van zaterdag 19 maart 2011 vertelt over de langzame maar zekere acceptatie van de psychoanalyse in China. In de Mao-tijd werden alle vormen van psychoanalyse- en therapie verboden, terwijl juist in die heftige tijd de grondslag voor veel trauma's werd gelegd: hongersnood, vervolging van intellectuelen, heropvoeding op het platteland, onteigening van bezittingen. Langzaam onstaat het besef dat er een samenhang bestaat tussen harmonie en stabiliteit in het land en goede geestelijke gezondheidzorg. In een schaamtecultuur zoals China, is het moeilijk voor mensen om te praten over geestelijke problemen. Erg belangrijk voor de acceptatie is dat het Volkscongres vorige week heeft besloten het aantal psychiatrische ziekenhuizen fors uit te breiden en om op het platteland hulpklinieken te openen.

Een link naar een artikel in The New York Times van oktober 2010: http://www.nytimes.com/2010/10/29/world/asia/29iht-letter.html

Hieronder de link naar een artikel in The New Yorker en omdat  registratie gevraagd wordt, ook een samenvatting van het artikel.

Meet Dr. Freud

Does psychoanalysis have a future in an authoritarian state?

by Evan Osnos January 10, 2011

Related Links
ABSTRACT: LETTER FROM CHINA about increasing demand for psychoanalysis among the Chinese. Writer tells about Elise Snyder, an associate clinical professor of psychiatry at Yale who, in 2001, began recruiting American analysts to provide analysis to Chinese patients over the Web via Skype. The concept of discussing private troubles and emotions with a stranger runs counter to some powerful Chinese beliefs. For most of Chinese history, mental illness carried a stigma of weakness. Mental health was left largely to herbalists. At the time of the Communist revolution, in 1949, China had some sixty psychiatrists for a population of nearly five hundred million. Discusses the mental health issues caused by the Great Leap Forward, the Cultural Revolution, and China's recent economic expansion. Tells about the suicides of workers at Foxconn factories, which make iPhones and other electronics, and a series of murderous attacks on young children by middle-aged men. According to The Lancet, nearly one in five adults in China has a mental disorder, as defined by the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. Writer meets Snyder and her husband, Michael Holquist, in Beijing. They had come to China for Freud and Asia, the first International Psychoanalytic Association conference on the continent. In the years since the first analyses via Skype, Snyder had created a non-profit organization called the China-American Psychoanalytic Alliance (CAPA). Two years ago, Snyder started a Web-based training program in psychotherapy that has students in twelve Chinese cities. Writer interviews an aspiring Chinese analyst named Zhong Jie, who treats patients suffering from marital or family problems stemming from social trauma such as the Cultural Revolution. Tells about a group of American analysts and their spouses who had come to China for a tour organized by Snyder. Considers the effectiveness of analysis received via Skype and discusses whether cultural differences between American analysts and Chinese patients may impede treatment. Writer interviews Zhang Jingyan, a retired art-history professor who is in analysis and studying psychotherapy. Psychoanalysis may give the Chinese a vocabulary for discussing the effects of the Cultural Revolution, or the true cost of a frantic sprint to prosperity, or the toll of life under authoritarianism, but the writer finds it hard to picture the latest Freud Fever lasting. China is more likely to absorb the most practical of Freud's ideas and discard the rest, as it has with Marxism, capitalism, and other imports.

maandag 14 maart 2011

China en 'rare earth' metalen - de achtergrond van de prijsverhogingen

Donderdag 10 maart '11 was ik aanwezig op een seminar georganiseerd door het IIAS Centre for Regulation and Governance. Inzicht in de achtergronden van de Chinese prijsverhogingen van de 'rare earth' metalen, laat zien dat de verontwaardiging hierover van Amerika en Europa, in mijn ogen enigszins misplaatst is.
Resource policies in Asia and Europe: Food, raw materials, and energy
Spreker: Susann Handke, Erasmus China Law Centre, Erasmus School of Law, Rotterdam
From promoting to restricting exports: China's regulatory approach to rare earth metals
Deng Xiaoping heeft al in 1992 gezegd: "Het Midden Oosten heeft olie, China heeft 'rare earth'  metalen".
In eerste instantie was voor China van belang om met de export van ruwe grondstoffen: olie, kolen en 'rare earth' metalen, geld te verdienen. De economische en technische ontwikkeling van China heeft geleid tot verminderen van de export van grondstoffen en vermeerderen van de export van hoogwaardige producten.
'Rare earth' metalen bestaan uit 16 of 17 elementen (1 element wordt er soms wel en soms niet bijgerekend). Verschillende industrieen gebruiken verschillende elementen in hun productieproces. De elementen worden vooral gebruikt in de groene industriesector, defensie, auto-industrie en informatie technologie. Het winnen van de metalen is technisch ingewikkeld en duur. Het winningsproces is sterk vervuilend, vooral voor het water, en zorgt voor enorme milieuschade.
De wereldconsumptie van 'rare earth' is ca. 135.000 tons. China produceert daarvan 97% (2009) en gebruikt 60% (2008).
Het winnen van 'rare earth' metalen is een ingewikkeld technisch proces: vanaf de start van het ontginnen tot productie, neemt het 6 tot 10 jaar. Dit wordt vooral veroorzaakt door wettelijke beperkingen o.a. in verband met milieu-effecten. Diverse andere landen, waaronder USA, beschikken ook over 'rare earth' metalen, echter de winning is beperkt o.a. wegens de genoemde redenen. De wereldvoorraad 'rare earth' is, gemeten naar de huidige behoefte, voldoende voor 800 jaar.
De Chinese mijnen liggen in:
1) Baotou in Binnen-Mongolie. De watervervuiling staat via het waternetwerk in verbinding met de Gele Rivier en is enorm. Dit is de grootste 'rare earth' mijn van China.
2) Jiangxi, Fujian, Hunan, Guangxi, Guangdong; dit zijn kleinere mijnen.
3) Gansu, Sichuan - de kleinste mijnen.
De 'rare earth' metalen in China zijn ontdekt in 1927; in de zestiger jaren is er veel geinvesteerd in onderzoek. Productie is gestart in de tachtiger jaren. De regering heeft veel gesubsidieerd. De problemen zijn: illegale mijnen, kleine mijnen (geen overzicht), milieuproblemen. Door de toename van de Chinese productie in de industrieen die 'rare earth' metalen gebruiken is de Chinese productie voldoende voor Chinees gebruik en raakt het surplus voor export op.
De Chinese regering werkt hard aan:
- het tegen gaan van illegale mijnen en winningen;
- het beperken van de omgevingsverwoesting door enorme vervuiling;
- een hoger technisch productieniveau.
In 2006/2007 heeft de regering de exportbelasting verhoogt en de kortingen op VAT stop gezet. Dit heeft geleid tot 31% prijsverhoging van de export ten opzicht van de Chinese concurrentie.
In 2010 is de illegale mijnoperatie hard aangepakt, zijn er exportquota's opgelegd en zijn de prijzen voor de export opnieuw verhoogd.
Er zijn inmiddels 3 WTO klachten ingediend tegen China, door de USA, Mexico en de EU, die nog behandeld moeten worden.

Een uitgebreid artikel over dit onderwerp vond ik op de site Chinasquare: http://www.chinasquare.be/dossiers/zeldzame-aardmetalen-voor-wiens-ontwikkeling/

donderdag 10 maart 2011

De een-kind politiek wordt een twee-kind politiek

Chinese experts dringen opnieuw en met nadruk aan op het versoepelen van de een-kind politiek. De niet-werkende ouderen krijgen langzaam de overhand op de werkende jongere generaties. Politici zijn voorzichtig, zij vrezen voor een plotselinge bevolkingsexplosie. Echter, proeven in diverse regio's hebben anders uitgewezen, de nieuwe plannen blijken te werken. Beijing en Shanghai hebben al te maken met een neergaande geboortecijfers, in lijn met de internationale trend voor regio's waar de levenstandaard hoger wordt. http://www.guardian.co.uk/world/2011/mar/08/china-relaxing-one-child-policy
http://www.guardian.co.uk/world/2009/jul/24/ageing-population-china-shanghai-one-child-policy?INTCMP=ILCNETTXT3487

woensdag 9 maart 2011

Peter Hessler, schrijver over het China van nu

De drie boeken die Peter Hessler geschreven heeft, horen bij mijn favoriete China-boeken. Hij schrijft over zijn leven in China, waar hij begon als leraar Engels op een provincieschool in Sichuan. Hij wisselt zijn verhalen over de mensen in het huidige China af met achtergronden uit de Chinese geschiedenis. Zijn boeken: River Town, Oracle Bones en Country Driving.
Ik vond een boekrecensie over de auteur en zijn boeken in de Journal of Asian Studies van mei 2013. De titel daarvan: Peter Hessler: Teacher, Archaeologist, Anthropologist, Travel Writer, Master Storyteller, geschreven door Paul A. Cohen.

Link to this article: http://journals.cambridge.org/abstract_S0021911812002197

dinsdag 15 februari 2011

Onrust in het Tibetaans-Indiaas grensgebied

Ogyen Trinley Dorje is de 17e Karmapa van Tibet. Binnen het Tibetaans Boeddhisme komt de Dalai Lama op de 1e plaats, gevolgd door de Panchen Lama en daarna de Karmapa. Het feit dat de Karmapa zich in India bevindt en dat er aanzienlijke geldbedragen gevonden zijn in het klooster waar hij verblijft, maakt de Indiase regering achterdochtig over zijn bedoelingen.
http://www.nytimes.com/2011/02/08/world/asia/08tibet.html?pagewanted=2&tntemail0=y&emc=tnt

maandag 7 februari 2011

De Aziatische versus de Westerse kinderopvoeding.

In het NRC Weekblad van 5-11 februari 2011 wordt het boek van Amy Chua, Battle Hymn of the Tiger Mother, genomen als uitgangspunt voor het artikel 'Doe als tijgermama: tem je kind'. De boodschap van het artikel: de Westerse opvoeder moet strenger worden, net zoals de Chinese opvoeder dat is.

De Newsweek neemt hetzelfde boek als uitgangspunt voor het artikel: The 'Chinese Mom' Backlash, dat stelt dat Chinese moeders hun kinderen niet meer op deze wijze opvoeden. Zij kopiëren nu het Amerikaanse systeem.  http://www.newsweek.com/2011/01/18/the-chinese-mom-backlash.html

In Trouw van 19 februari 2011 wordt Jessica Chen geinterviewd, een Chinese tijgermoeder in Nederland.
http://www.trouw.nl/achtergrond/deverdieping/article3430176.ece/Pleidooi_tegen_het_softe_opvoeden_.html

zaterdag 5 februari 2011

Kunst van een Nederlander in China en de Chinese namen van de Nederlandse captains of industry.

Sinds de jaren '90 in Peking en oprichter van de New Amsterdam Art Consultancy, ter promotie van nieuwe Chinese kunst:
http://knack.rnews.be/nl/actualiteit/opinie/blogs/sus-van-elzen/de-hollander-van-de-pekingse-kunstscene/opinie-1194942998354.htm#

Een diapresentatie met de in het Chinees vertaalde namen van grote Nederlandse bedrijven en hun topmannen:
http://www.z24.nl/economie/artikel_198489.z24?service=slideshow&imgID=9

Als u China zakelijk bezoekt, is een in het Chinees (Mandarijn) vertaald visitekaartje bijna een vereiste. Hoe een goede vertaling van uw naam te realiseren, wordt in dit artikel uitgelegd:
http://www.z24.nl/ondernemen/artikel_198299.z24/Topmannen_AEX_hebben_slimme_Chinese_namen.html