maandag 14 maart 2011

China en 'rare earth' metalen - de achtergrond van de prijsverhogingen

Donderdag 10 maart '11 was ik aanwezig op een seminar georganiseerd door het IIAS Centre for Regulation and Governance. Inzicht in de achtergronden van de Chinese prijsverhogingen van de 'rare earth' metalen, laat zien dat de verontwaardiging hierover van Amerika en Europa, in mijn ogen enigszins misplaatst is.
Resource policies in Asia and Europe: Food, raw materials, and energy
Spreker: Susann Handke, Erasmus China Law Centre, Erasmus School of Law, Rotterdam
From promoting to restricting exports: China's regulatory approach to rare earth metals
Deng Xiaoping heeft al in 1992 gezegd: "Het Midden Oosten heeft olie, China heeft 'rare earth'  metalen".
In eerste instantie was voor China van belang om met de export van ruwe grondstoffen: olie, kolen en 'rare earth' metalen, geld te verdienen. De economische en technische ontwikkeling van China heeft geleid tot verminderen van de export van grondstoffen en vermeerderen van de export van hoogwaardige producten.
'Rare earth' metalen bestaan uit 16 of 17 elementen (1 element wordt er soms wel en soms niet bijgerekend). Verschillende industrieen gebruiken verschillende elementen in hun productieproces. De elementen worden vooral gebruikt in de groene industriesector, defensie, auto-industrie en informatie technologie. Het winnen van de metalen is technisch ingewikkeld en duur. Het winningsproces is sterk vervuilend, vooral voor het water, en zorgt voor enorme milieuschade.
De wereldconsumptie van 'rare earth' is ca. 135.000 tons. China produceert daarvan 97% (2009) en gebruikt 60% (2008).
Het winnen van 'rare earth' metalen is een ingewikkeld technisch proces: vanaf de start van het ontginnen tot productie, neemt het 6 tot 10 jaar. Dit wordt vooral veroorzaakt door wettelijke beperkingen o.a. in verband met milieu-effecten. Diverse andere landen, waaronder USA, beschikken ook over 'rare earth' metalen, echter de winning is beperkt o.a. wegens de genoemde redenen. De wereldvoorraad 'rare earth' is, gemeten naar de huidige behoefte, voldoende voor 800 jaar.
De Chinese mijnen liggen in:
1) Baotou in Binnen-Mongolie. De watervervuiling staat via het waternetwerk in verbinding met de Gele Rivier en is enorm. Dit is de grootste 'rare earth' mijn van China.
2) Jiangxi, Fujian, Hunan, Guangxi, Guangdong; dit zijn kleinere mijnen.
3) Gansu, Sichuan - de kleinste mijnen.
De 'rare earth' metalen in China zijn ontdekt in 1927; in de zestiger jaren is er veel geinvesteerd in onderzoek. Productie is gestart in de tachtiger jaren. De regering heeft veel gesubsidieerd. De problemen zijn: illegale mijnen, kleine mijnen (geen overzicht), milieuproblemen. Door de toename van de Chinese productie in de industrieen die 'rare earth' metalen gebruiken is de Chinese productie voldoende voor Chinees gebruik en raakt het surplus voor export op.
De Chinese regering werkt hard aan:
- het tegen gaan van illegale mijnen en winningen;
- het beperken van de omgevingsverwoesting door enorme vervuiling;
- een hoger technisch productieniveau.
In 2006/2007 heeft de regering de exportbelasting verhoogt en de kortingen op VAT stop gezet. Dit heeft geleid tot 31% prijsverhoging van de export ten opzicht van de Chinese concurrentie.
In 2010 is de illegale mijnoperatie hard aangepakt, zijn er exportquota's opgelegd en zijn de prijzen voor de export opnieuw verhoogd.
Er zijn inmiddels 3 WTO klachten ingediend tegen China, door de USA, Mexico en de EU, die nog behandeld moeten worden.

Een uitgebreid artikel over dit onderwerp vond ik op de site Chinasquare: http://www.chinasquare.be/dossiers/zeldzame-aardmetalen-voor-wiens-ontwikkeling/

Geen opmerkingen:

Een reactie posten